BDO W MEDIACH Z faktoringu chętnie korzystają przedsiębiorcy, którzy oferują kontrahentom długie terminy płatności należności. Faktoring pozwala im uzyskać szybszy dostęp do gotówki, gdy istnieje taka konieczność - komentuje w Rzeczpospolitej, Edyta Kalińska, biegła rewidentka, Partnerka Zarządzająca Działem Rewizji Finansowej, Członkini Zarządu BDO
W świetle konwencji UNIDROIT (Międzynarodowego Instytutu Unifikacji Prawa Prywatnego) z 28 maja 1988 r. o międzynarodowym faktoringu, zwanej również konwencją ottawską, faktoring to rodzaj działalności finansowej polegającej na wykupie nieprzeterminowanych wierzytelności przedsiębiorstw, należnych im od odbiorców z tytułu dostaw i usług, połączony z finansowaniem klientów oraz świadczeniem na ich rzecz dodatkowych usług.
Z ekonomicznego i prawnego punktu widzenia firma faktoringowa wykonuje co najmniej dwie z czterech czynności:
(1) finansuje bezsporne i niewymagalne należności,
(2) prowadzi sprawozdawczość i konta dłużników,
(3) egzekwuje należności,
(4) przejmuje ryzyko wypłacalności odbiorcy.
Konwencja nakłada obowiązek poinformowania dłużnika o przeniesieniu własności wierzytelności.
W świetle polskich regulacji prawnych umowa faktoringu jest umową nienazwaną, co oznacza, że brak jest jednolitych i jednoznacznych regulacji dotyczących tego rodzaju umowy. Do umowy faktoringu zastosowanie mają jednak przepisy kodeksu cywilnego regulujące kwestię sprzedaży wierzytelności. Zgodnie z art. 509 § 1 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Z kolei § 2 tego samego artykułu stanowi, że wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.
Istota i cel faktoringu
Faktoring jest usługą polegającą na sprzedaży wierzytelności wynikających z niezapłaconych faktur w zamian za gotówkę. Z usługi tej chętnie korzystają przedsiębiorcy, którzy oferują swoim kontrahentom długie terminy płatności należności. Faktoring pozwala takim przedsiębiorcom uzyskać szybszy dostęp do gotówki, gdy istnieje taka konieczność.
Zakupem wierzytelności zajmują się wyspecjalizowane firmy faktoringowe lub banki, które mają taką usługę w swojej ofercie.
Faktor, czyli instytucja udzielająca faktoringu wykupuje od faktoranta (przedsiębiorcy sprzedającego wierzytelność) jego należności i wypłaca mu gotówkę stanowiącą znaczącą część przedstawionej do wykupu wierzytelności.
Schemat faktoringu wygląda następująco:
• faktorant dokonuje dostawy towarów lub usług do odbiorcy, wystawiając mu fakturę z określonym terminem płatności,
• faktorant przedstawia fakturę do wykupu faktorowi
• faktor weryfikuje odbiorcę (jego wypłacalność) i płaci znaczącą część faktury faktorantowi (zazwyczaj 80 procent)
• odbiorca spłaca wierzytelność faktorowi.
Faktoring jest więc w istocie instrumentem służącym utrzymaniu płynności. Faktorant może szybciej otrzymać zapłatę za wykonane usługi i dostarczone towary i uwalnia środki finansowe pozwalające na zakup materiałów czy inwestycje.
Niewątpliwymi zaletami faktoringu są także oszczędność czasu poświęconego na windykację i zarządzanie należnościami oraz zwiększenie bezpieczeństwa firmy w zakresie ryzyka niewypłacalności kontrahentów. Faktoring jest stosunkowo łatwo dostępną formą finansowania, gdyż nie wymaga przedstawienia zabezpieczeń, a procedury udostępniania finansowania są znacząco prostsze niż w przypadku kredytu obrotowego. Ta forma finansowania pozwala przedsiębiorcom na zwiększenie konkurencyjności, gdyż mogą oni oferować dłuższe terminy płatności, zachowując jednocześnie płynność finansową.
Cały artykuł można przeczytać w Rzeczpospolitej z 25 listopada 2024 r., D5.
W świetle konwencji UNIDROIT (Międzynarodowego Instytutu Unifikacji Prawa Prywatnego) z 28 maja 1988 r. o międzynarodowym faktoringu, zwanej również konwencją ottawską, faktoring to rodzaj działalności finansowej polegającej na wykupie nieprzeterminowanych wierzytelności przedsiębiorstw, należnych im od odbiorców z tytułu dostaw i usług, połączony z finansowaniem klientów oraz świadczeniem na ich rzecz dodatkowych usług.
Z ekonomicznego i prawnego punktu widzenia firma faktoringowa wykonuje co najmniej dwie z czterech czynności:
(1) finansuje bezsporne i niewymagalne należności,
(2) prowadzi sprawozdawczość i konta dłużników,
(3) egzekwuje należności,
(4) przejmuje ryzyko wypłacalności odbiorcy.
Konwencja nakłada obowiązek poinformowania dłużnika o przeniesieniu własności wierzytelności.
W świetle polskich regulacji prawnych umowa faktoringu jest umową nienazwaną, co oznacza, że brak jest jednolitych i jednoznacznych regulacji dotyczących tego rodzaju umowy. Do umowy faktoringu zastosowanie mają jednak przepisy kodeksu cywilnego regulujące kwestię sprzedaży wierzytelności. Zgodnie z art. 509 § 1 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Z kolei § 2 tego samego artykułu stanowi, że wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.
Istota i cel faktoringu
Faktoring jest usługą polegającą na sprzedaży wierzytelności wynikających z niezapłaconych faktur w zamian za gotówkę. Z usługi tej chętnie korzystają przedsiębiorcy, którzy oferują swoim kontrahentom długie terminy płatności należności. Faktoring pozwala takim przedsiębiorcom uzyskać szybszy dostęp do gotówki, gdy istnieje taka konieczność.
Zakupem wierzytelności zajmują się wyspecjalizowane firmy faktoringowe lub banki, które mają taką usługę w swojej ofercie.
Faktor, czyli instytucja udzielająca faktoringu wykupuje od faktoranta (przedsiębiorcy sprzedającego wierzytelność) jego należności i wypłaca mu gotówkę stanowiącą znaczącą część przedstawionej do wykupu wierzytelności.
Schemat faktoringu wygląda następująco:
• faktorant dokonuje dostawy towarów lub usług do odbiorcy, wystawiając mu fakturę z określonym terminem płatności,
• faktorant przedstawia fakturę do wykupu faktorowi
• faktor weryfikuje odbiorcę (jego wypłacalność) i płaci znaczącą część faktury faktorantowi (zazwyczaj 80 procent)
• odbiorca spłaca wierzytelność faktorowi.
Faktoring jest więc w istocie instrumentem służącym utrzymaniu płynności. Faktorant może szybciej otrzymać zapłatę za wykonane usługi i dostarczone towary i uwalnia środki finansowe pozwalające na zakup materiałów czy inwestycje.
Niewątpliwymi zaletami faktoringu są także oszczędność czasu poświęconego na windykację i zarządzanie należnościami oraz zwiększenie bezpieczeństwa firmy w zakresie ryzyka niewypłacalności kontrahentów. Faktoring jest stosunkowo łatwo dostępną formą finansowania, gdyż nie wymaga przedstawienia zabezpieczeń, a procedury udostępniania finansowania są znacząco prostsze niż w przypadku kredytu obrotowego. Ta forma finansowania pozwala przedsiębiorcom na zwiększenie konkurencyjności, gdyż mogą oni oferować dłuższe terminy płatności, zachowując jednocześnie płynność finansową.
Cały artykuł można przeczytać w Rzeczpospolitej z 25 listopada 2024 r., D5.