TEMAT NA CZASIE Ministerstwo Finansów opublikowało objaśnienia podatkowe w zakresie cen transferowych nr 6: Metoda koszt plus. Objaśnienia mają na celu wyjaśnienie praktycznych aspektów związanych ze stosowaniem metody koszt plus w transakcjach kontrolowanych.
Nowe objaśnienia tłumaczą m.in. zakres stosowania metody koszt plus, sposób określenia bazy kosztowej oraz narzutu zysku, a także kryteria porównywalności transakcji i podmiotów.
Przypomnijmy, że metoda koszt plus (wcześniej określana w polskim prawie także metodą rozsądnej marży) polega na ustaleniu ceny w transakcji z podmiotem powiązanym na poziomie sumy bazy kosztowej i narzutu zysku, porównywalnych do wartości ustalanych pomiędzy podmiotami niepowiązanymi, z uwzględnieniem pełnionych przez podmiot funkcji, angażowanych aktywów i ponoszonego ryzyka. Innymi słowy, metoda koszt plus koncentruje się najpierw na analizie kosztów poniesionych w transakcji przez podmiot dokonujący np. sprzedaży, a ustalenie ceny następuje przez dodanie do tych kosztów rynkowego narzutu uwzgledniającego funkcje, ryzyka i aktywa zaangażowane w transakcji przez podmiot sprzedający.
Prawidłowo przeprowadzona analiza funkcjonalna jest niezbędna do stwierdzenia, że metoda koszt plus jest odpowiednia do wyceny danej transakcji. Co istotne, metodę tę należy zastosować do transakcji, w których można znaleźć wiarygodne dane porównawcze dla sprawdzenia wskaźnika narzutu na kosztach.
Metoda koszt plus służy z reguły do kalkulacji wynagrodzenia (narzutu na kosztach) podmiotów zajmujących się rutynową lub prostą działalnością produkcyjną lub usługową, które ma pokryć bezpośrednie i pośrednie koszty związane z wytworzeniem produktów, usług lub nabyciem towarów, oraz zapewnić rynkowy poziom zysku, odpowiadający wykonywanym przez te podmioty funkcjom, angażowanym aktywom i ponoszonemu ryzyku.
Narzut zysku jest co do zasady dodawany do kosztu wytworzenia produktu (usługi) lub zakupu towarów lub usług, w celu ustalenia ich ceny sprzedaży. W metodzie koszt plus narzut zysku kalkulowany jest w oparciu o bazę kosztową i zazwyczaj określany jest procentowo.
Przypomnijmy, że w objaśnieniach co do sposobu sporządzenia informacji o cenach transferowych wskazano przykładowe wskaźniki rentowności zawierające dane pochodzące z prowadzonych ksiąg rachunkowych oraz sporządzanych na podstawie przepisów o rachunkowości sprawozdań finansowych, na potrzeby weryfikacji ceny transferowej. Są to: narzut brutto ze sprzedaży (w wariancie kalkulacyjnym), narzut netto ze sprzedaży (w wariancie kalkulacyjnym i porównawczym), narzut operacyjny (w wariancie kalkulacyjnym i porównawczym).
Jeśli pojawią się u Państwa jakiekolwiek pytania dotyczące cen transferowych zapraszamy do kontaktu z Joanną Pasymowską, doświadczonym starszym menedżerem w Dziale Doradztwa Podatkowego BDO: https://www.bdo.pl/pl-pl/uslugi/doradztwo-podatkowe/ceny-transferowe
Więcej na Instagramie BDO Poland: https://www.instagram.com/bdo_poland/