BDO W MEDIACH Przy wyliczaniu wydatków podlegających wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów przy usługach niematerialnych, nie uwzględnia się tych ze źródeł przychodów, z których dochód nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym lub jest wolny od opodatkowania – opisuje wyrok WSA w Łodzi Rzeczpospolita (sygn. akt I SA/Łd 81/21).
Michał Górniak, doradca podatkowy, Menedżer w Dziale Doradztwa Podatkowego BDO, biuro w Poznaniu komentując orzeczenie na łamach gazety zwrócił uwagę, że należy go rozpatrywać jednoznacznie pozytywnie, w kontekście obowiązującego w prawie podatkowym prymatu wykładni językowej, będącej gwarantem pewności prawa i bezpieczeństwa prawnego podatników. Wykładnia ta nie pozostawia bowiem żadnych wątpliwości interpretacyjnych, przyznając rację stronie skarżącej.
Sąd podzielił zadanie podatnika, i wbrew stanowisku prezentowanemu przez organy podatkowe uznał, że przy kalkulacji limitu kosztów usług niematerialnych nabywanych od podmiotów powiązanych, a ściślej - wskaźnika 5% EBITDA, o którym mowa w art. 15e ustawy o CIT należy uwzględnić tylko przychody i koszty związane z działalnością opodatkowaną.
Kluczowym dla zrozumienia zagadnienia jest zawarty w art. 15e ust. 4 ustawy o CIT wymóg jednoznacznego i bezpośredniego stosowania przy kalkulacji limitu art. 7 ust. 3 ustawy o CIT. Stosownie do tego przepisu, przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się dochodów (przychodów i odpowiadających im kosztów ich uzyskania przychodów), które są wolne od podatku.
Skoro zatem ustawodawca podatkowy, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT zwolnił od podatku dochody podatników uzyskane z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji, to nie ma podstaw, by dochody takie były brane pod uwagę przy określaniu limitu wydatków, które nie mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przypadku zgodnie z art. 15e.
Za chybioną należy uznać argumentację Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, a odnoszącą się do uzasadnienia ustawy wprowadzającej art. 15e ustawy o CIT. Uzasadnienie ustawy nie ma charakteru prawotwórczego. Niezależnie od intencji czy woli ustawodawcy, zaimplementowane przepisy nie pozwalają na inną ich odmienną, rozszerzająca wykładnię, w szczególności uznanie, że prowadzenie działalności zwolnionej na podstawie decyzji o wsparciu stanowi optymalizację podatkową.
Komentowany wyrok, pozostaje w zgodzie m.in. z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 28 października 2020 r. (sygn. akt II FSK 2568/19). Należy mieć nadzieję, że ten racjonalny sposób intepretowania omawianych przepisów przestanie być wyłącznie domeną sądów administracyjnych i znajdzie swoje odzwierciedlenie w praktyce organów Krajowej Administracji Skarbowej.
Cały artykuł jest dostępny w Rzeczpospolitej z 2 czerwca 2021 r., str. H7